Expeditie Uyuni & de Heilige Valei

De treinreis waar ik vorige keer geëindigd was met mijn verhaal was nog een heus avontuur! Rond 19.00 uur viel de stroom uit en moesten we onze weg naar de restaurant coupé in het donker zien te vinden. Met af en toe een overstap van de ene naar de andere wankelende wagon. Ook de kok had een flinke uitdaging voor de boeg: koken in het donker. Mijn 'sopa de pollo' (kippensoep) was zeker niet zoals je deze van unox gewend bent: patatjes op de bodem, bouillon, een halve kip en iets wat leek op gebakken eieren als garnering. Wel een ervaring op zich, dineren in een wiebelende trein met enkel kaarsverlichting! Terug in onze donkere coupé was het uitzicht op de maan en de sterrenhemel fantastisch!

De volgende ochtend zijn we opgehaald door onze jeep en vertrekken we met nog 4 andere mensen, onze chauffeur/gids en een paar gehuurde slaapzakken richting de zoutvlaktes. De eerste stop is bij Colchani waar we in een mini fabriekje te zien krijgen hoe het zout van de zoutvlakte handmatig verwerkt wordt tot tafelzout. Daarna rijden we zelf de immense zoutvlakte op (maar liefst 10.582 km op 3.656 meter hoogte). De vlaktes zijn ontstaan door transformaties tussen verschillende prehistorische meren en zijn nu bedekt met een zoutkorst van enkele meters dik en verschilt nauwelijks in hoogte over de hele oppervlakte. Extreem plat en uitgestrekt dus! Het uitzicht is waanzinnig en zonnebrand en een zonnebril zijn onmisbaar. Het is overal spierwit! De uitgestrektheid in combinatie met de kleur zorgt voor een perfecte achtergrond voor grappige perspectief foto's (Pieter die op de lonely planet zit, ik zit in mijn eigen schoen en met ons groepje wandelen we als miniatuurtjes een Pringles bus in). Overigens wordt in dit gebied ook jaarlijks de Dakar gereden. Op onze picknick stop hangen vlaggen van over de hele wereld. 's Middags stoppen we bij Inca Huasi, een cactus eiland midden op de zoutvlakte. Een bizar gezicht! We hiken helemaal naar boven en genieten van 360C uitzicht! Aan het begin van de avond komen we aan bij een verlaten zouthotelletje waar we overnachten in een bed van zout, met nachtkastjes van zout en een vloer van, inderdaad, gemalen korrels zout. Geen voetscrub meer nodig als je 's nachts naar het toilet wandelt! :)

Donderdag ontbijten we rond 5.30 uur en trekken we verder door het immens grote natuurgebied. We gaan door een Grand Canyon achtig gebied, wandelen langs meren die vol zitten met Flamingo's, hebben zicht op diverse vulkanen, gaan naar het Stone Tree forest (een bos van stenen bomen) en bezoeken Laguna Colorado, een enorm rood gekleurd meer vol met flamingo's en omringd door lama's en alpaca's. Onderweg picknicken we weer ergens. Overigens is het duidelijk te merken dat Bolivia qua sanitaire voorzieningen niet echt ingesteld is op de vele touristen die dagelijks door het natuurgebied reizen. De details zal ik achterwege laten, maar hier en daar staat een enkele ECO toilet waar dus geen water aan te pas komt. Als je nog niet misselijk was, dan wordt je het hier vanzelf.. We overnachten 's avonds redelijk primitief in een soort slaapzaaltje zonder warm water en electriciteit en met slechts 1 wasbak en 2 toiletten voor circa 50 personen. De slaapzakken komen hier goed van pas. Buiten daalt de temperatuur naar -15C en binnen blijft het rond het vriespunt. We doen die nacht bijna geen oog dicht (mede dankzij onze snurkende Peruaanse kamergenoot) en zijn dan ook redelijk brak als om 4.30 uur de wekker gaat.

In het pikkedonker (ja ja.. geen electriciteit) is het nog even zoeken naar alle losse onderdelen om onze tassen weer in te pakken. Koud, vermoeid en zonder mascara rond 5.00 uur de auto in voor de tocht richting het meest zuidelijkste puntje van Bolivia. We zien het langzaam licht worden in de auto en krijgen na verloop van tijd een vulkanisch gebied in zicht dat vol zit met geisers. Voorzichtig lopen we achter onze gids aan tussen hete gassen die vanuit de aardkorst meters hoog de lucht in schieten en bubbelende klodders magma en lava die her en der als een soort meertjes uit de grond pruttelen. Het stinkt er enorm naar zwavel: zwaar rottende eieren lucht. Van onze gids mogen we niet langer dan 20 minuten rond wandelen, omdat de gassen schadelijk zijn voor de gezondheid. Op de vraag hoe diep deze gaten in de grond zijn is het antwoord: tot aan het midden van de aarde - bizar!! De volgende stop maakt de brakke & koude nacht helemaal goed: een klein natuurlijk thermaal bad met vulkanisch water van circa 37C waar de stoomwolkjes vanaf komen. Op het moment dat we erin stappen (mijn lekkere warme Peruaanse muts hou ik op mijn hoofd) zijn er nog geen andere toeristen en hebben we het bad helemaal voor ons alleen. Onze medereizigers durven het niet aan om zich om te kleden in de kou en gaan het water niet in. Na dit heerlijke warme bad ontbijten we en rijden we verder naar de grens met Chili en Argentinië. Hier ligt de Green Lagoon. Sommige meren hier hebben fantastische kleuren dankzij de chemie tussen bepaalde moleculen en bacteriën in het water in combinatie met de wind die er staat. Nu we het zuidelijkste puntje van Bolivia bereikt hebben wordt het tijd voor de terugreis langs nog een paar mooie natuurlijke highlights. We lunchen in een klein dorpje, beklimmen versteende lava rotsen bij Rock's Valley en hebben het gevoel dat maanlandschap hier naadloos overgaat in woestijn en vervolgens weer in een soort Utah/Arizona-achtige natuur. Rond 18.00 uur zijn we terug in Uyuni en is het heerlijk om weer in een privé hotelkamer te kunnen slapen.

Zaterdagochtend vliegen we van Uyuni via La Paz naar Cusco. Bij aankomst in ons prachtige hotelletje liggen er rozenblaadjes op bed en staat er een boeketje verse bloemen op mijn nachtkastje. Een verrassing van Pieter voor ons 1-jarig huwelijksjubileum, net als de super lieve kaart (met trouwfoto) die op ons bed ligt! :D 's Middags slenteren we door Cusco, een prachtige oude Inca stad. We bezoeken een aantal kerken en musea, drinken een vers sapje met maca poeder op een balkonnetje op Plaza de Armas en kopen wat souvenirs bij één van de vele winkeltjes aan pittoreske binnenplaatsjes. Mam: ik heb het assortiment van de wereldwinkel al talloze keren voorbij zien komen! Het is allemaal zo ontzettend kleurrijk (en goedkoop) hier, een walhalla om inkopen te doen!! Pieter heeft voor 's avonds het beste restaurant van Cusco gereserveerd waar we uitgebreid en sfeervol tafelen om ons jubileum te vieren!

Zondag laten we mijn tas achter in het hotel, aangezien we hier toch terug komen over enkele dagen, en gaan we met pieter zijn herpakte tas op pad in een groep naar the Sacred Valley (de Heilige Valei). Na een korte stop bij een lokale markt bezoeken we de oude Inca ruines van Pisac. Hier liggen de overblijfselen van de voormalige Temple of the Sun, baden, altaars, water fonteinen en ceremoniële offerplaatsen. We lunchen in een prachtige tuin ergens aan het water en komen 's middags aan in Ollantaytambo. Ook hier bezoeken we indrukwekkende Inca ruines. Stenen van meer dan 100 ton zijn op onverklaarbare wijze uitgehouwen vanuit de bergtoppen aan de overkant van de rivier, perfect geslepen en hoog in de bergen gebruikt voor het bouwen van huizen en tempels. Hedendaagse architecten en wetenschappers begrijpen niet hoe de Inca's dat destijds voor elkaar hebben gekregen.

Aangezien we overnacht hebben in Ollantaytambo kunnen we de volgende ochtend zelfstandig nog even de berg beklimmen tegenover de opgravingen, waardoor we perfect uitzicht hebben op waar we gisteren rondliepen. Ook op deze berg liggen een aantal prachtige ruïnes, waaronder een oud pakhuis. 's Middags gaan we per trein naar Aguas Calientes, ook wel Machu Picchu town genoemd. Dit is namelijk het dorpje van waaruit Machu Picchu te bezoeken is. De enige manier om hier te komen is per trein of door de 4-daagse Inca Trail te wandelen. De treinreis per ouderwetse dieseltrein (met fluit) is super gaaf! Naast de reguliere ramen zitten er ook ramen in het plafond en we zien de natuur langzaam veranderen in jungle. We krijgen een hapje en een drankje geserveerd en rollen niet veel later het toeristische bolwerk van Aguas Calientes binnen.

Het ontbijt in ons hotel wordt geserveerd vanaf 4.45 uur. En ondanks dat we al om 5.30 uur bij de bushalte waren stond er al een enorme rij! Iedereen wil zo vroeg mogelijk naar Machu Picchu en de bussen rijden af en aan. Na 35 minuten wachten kunnen we mee en in 20 minuten tijd stijgen we weer behoorlijk. Het is vrij bewolkt als we binnen komen, maar na een stukje geklommen te hebben trekken de wolken enigszins weg en hebben we waanzinnig uitzicht op deze immens grote en intacte verlaten Inca stad midden in de bergen. Ik had hoge verwachtingen (een bezoek stond al enige jaren op mijn wensenlijstje), maar Machu Picchu is met recht de kers op de taart! Wat een waanzinnig gave plek op aarde! Naast dat we uren rondgeslenterd hebben door de Inca stad zelf, hebben we van 10.00 tot 13.00 uur de Huayna Picchu beklommen. Hiervoor hadden we vooraf speciale tickets gereserveerd. Waar er bij Machu Picchu dagelijks ruim 2.500 mensen rond lopen worden er op de Huayna Picchu slechts 200 klimmers om 7.00 uur en 200 om 10.00 uur toegelaten. Deze enorm stijle bergbeklimming staat namelijk op #4 van de top 10 meest gevaarlijke bergbeklimmingen ter wereld (sorry ouders: expres niet verteld van tevoren). Het is ons echter alles meegevallen en het uitzicht op Machu Picchu was fantastisch!!! Ook op de Huayna Picchu kwamen we weer diverse Inca ruïnes tegen. Toch knap hoe extreem hoog en op zulke stijle stukken ze alles gebouwd hebben. Na ons Huayna Picchu avontuur de rest van de verlaten stad verkend, nog een heel stuk een andere berg op geklommen en rond half 4 terug naar de bus om onze bagage op te halen in het dorp en de trein te halen. Rond 21.15 uur waren we weer terug in ons hotel in Cusco. Een lange, maar indrukwekkende dag!

Gisterochtend kregen we per email het vervelende bericht vanuit KLM dat vanwege stakingen onze vlucht naar Amsterdam is geannuleerd. Na 2 telefoongesprekken met de klantenservice vanuit een telefooncel niet heel veel verder gekomen. Afwachten dus en onze laatste dag in Cusco gebruikt om een opgraving aan de rand van Cusco te bezoeken: Sacsywaman. Wat gegeten in het centrum, nog even door de stad geslenterd en een museum bezocht. Aan het einde van de middag naar Lima gevlogen, waar we rond 20.30 uur bij ons hotelletje in Miraflores arriveerden en nog lekker een hapje zijn gaan eten.

Inmiddels hebben we bericht gekregen van KLM dat onze vlucht een dag later gaat (via Panama i.p.v. via Parijs). We vliegen dus niet vanavond, maar morgenmiddag en komen ook een dag later in Nederland aan.

Vandaag hebben we dus nog een volle dag om Lima te ontdekken. En natuurlijk even een hotelovernachting bij boeken voor vanavond. Wat een fantastische reis was het weer! Wat hebben we veel gedaan en gezien!!! Foto's volgen uiteraard.

Tot in Nederland! :)

Liefs, Debbie & Pieter